PLANEET AARDE. PERSMEDEDELING
Om te beginnen zond ik jullie water, malse regenvlagen.
Om jullie verhitte hoofden af te koelen.
Om het stof uit jullie ogen te spoelen.
In de hoop dat jullie zouden stoppen met mij steeds groffer te beledigen.
En om, mooi meegenomen, de watersnood te ledigen.
Een buitje op tijd en stond, een zondvloed als het moest.
Maar kijk er veranderde niets.
De mens was in eigen gelijk vastgeroest.
Ik zond jullie, al wat ongeruster,
zuivere lucht, een frisse wind.
Zodat harde woorden niet meer werden gezegd
en eeuwigdurende vetes eindelijk werden bijgelegd.
Opdat wie vlucht opgelucht in veiligheid zou zijn geborgen.
Opdat mensenrechten universeel zouden worden verklaard.
Even, heel even, leek het dat de klus werd geklaard.
Leek het dat Sapiens zou slagen met vlag en wimpel.
Want zie, het ging gesmeerd en nogal een gang.
Helaas, was het maar zo simpel.
Het waren te mooie liedjes en natuurlijk duurden ze niet lang.
Ik dacht, vooruit dan maar, tijd voor grover geschut.
Wat gedacht van een wereldwijde aardbeving?
De pijlers van de samenleving eens grondig door elkaar geschud.
Een dikke, verdiende 10 op de schaal van Richter.
Voelen jullie het? Het is dreigend en het komt snel dichter.
Misschien kwam zo toch nog het klimaat ter sprake.
Werden oorlogen prompt gestaakt,
dictators gewraakt,
grenzen voor ‘t goed geslecht,
muren gesloopt.
Werd voortaan recht gesproken wat scheef liep.
Vonden jullie oplossingen, efficiënt en ter zake.
Ach, naïef dat ik dat hoopte.
Nu hoor ik jullie vloeken, gedrenkt in paniek.
Steeds weer in hetzelfde bedje ziek.
“Tedju.
Onze tijd is op. Actie nu!
Bij de horens van de heilige koe,
geen bullshit meer, geen kleinzielig gedoe.
Laten we de wapens neerleggen.
We zullen enkel nog waarheid zeggen.
Geld kunnen we herverdelen.
Wie en wat ziek wordt zullen we helen.
Ik hoor jullie roepen, de wanhoop nabij.
Wat nog? Wat nog?
We redden het wel! Komaan, het moet snel!
We verversen het laken!
We bouwen een nieuw, helder baken!
Hoe zat dat weer met die geboden?
Kent er nog iemand die code?
Is er een hacker in de zaal om het paswoord te kraken?
En, niet vergeten, er moet geboet voor elke zonde.
En … .”
Stop, stop!
Mensen, mensen, … stop
Dat alles zijn slechts goedkope pleisters op een ongeneeslijke wonde.
Het is te laat.
Jullie hebben op het verkeerde paard gewed.
Ik ben nu aan zet.
De tijd is gekomen voor een totale reset.
Dag wordt nacht.
Oceaan wordt woestijn.
Een wissel van de macht.
En wie het ook wordt, het zal niet de mens zijn.
You wanna bet?
Tevergeefs was mijn goedbedoeld terrageweld.
Het laatste oordeel is ondertussen geveld.
Online besteld.
Mensjes van mijn voeten, bereid u voor op meedogenloze kosmische woede.
De apocalyps, jawel, het einde van deze tijden.
Misschien wat ongemakkelijk, maar het valt niet meer te vermijden.
Een meteoriet.
Een ongewenst postpakket, netjes aan alle huizen geleverd.
Geen proeftijd. Terugzenden is geen optie.
Een botsing.
Dikke bult. Eigen schuld.
Op kosmisch schaal een akkefietje, het vermelden niet waard.
En hoppa, einde van het liedje, de mensheid wordt definitief ont-aard.
En ach ja, er kwamen wat opmerkingen.
De maan was ontdaan, tenminste toch het eerste kwartier.
De mensondergang werd door de zon straal genegeerd.
Het universum haalde de schouders op en oordeelde onomwonden:
“De mens? Homo Sapiens?
Gewikt en veeeel te licht bevonden!”
