ARMEN EN GEEST
Open je armen, open je geest,
want stel je maar eens voor dat jij het was geweest.
EEN MENS,
Een mens als ieder ander,
Deugden, gebreken,
Kansen gegrepen, kansen verkeken,
En dan plots door pech in de ogen gekeken
scheef bekeken,
afgezeken,
herleid tot een weglatingsteken,
geen andere keus dan de hand uitsteken
ten einde raad, bidden en smeken
Open je armen, open je geest,
want stel je maar eens voor dat jij het was geweest.
Oorlog, oorlog en geweld, gevlucht voor het mijnenveld,
(of) door ziekte geveld, de dagen geteld,
(of) een kind verloren, geloof me, de wereld stort in,
uitgebuit, leeggezogen, omwille van gewin,
Land overstroomd, door droogte gedwarsboomd,
hoger er nood, wie niet weg is, is morsdood,
Regime rot, verkeerde god,
veroordeeld tot het schavot,
Mening uiten? Dissidenten buiten!
Onderneming mislukt, onder schulden gebukt,
ongenadig kaalgeplukt,
onverwacht ontslagen, de leegte der dagen,
drank en pillen gescoord, in het leven ontspoort,
Spoken in het hoofd, geen mens die je gelooft,
Verkeerde plaats, verkeerde moment,
Speling van het lot,
De vernedering die nooit went
Dus, mensheid, openen we asjeblief onze armen,
open we verdomme onze geest,
imagine … dat wij het waren geweest.
DIEGENEN, diegenen, met het heft in handen,
beloven de nek uit te steken,
tenminste zolang de camera’s draaien,
want, na een poosje met de wind meewaaien,
van compassie preken, van met twee tongen spreken, goede wil faken,
houden ze het voor bekeken,
Iemand vermoord, verdronken, gevangen, ziek, failliet,
Ach, het raakt hun koude kleren,
het raakt in wezen hun wezen niet,
Want voor hen is onbekend onbemind,
alles wordt hen voorgespind,
Niets is gemeend,
Al het wereldse wordt hen vervreemd,
Zo’n politieke rambo, op het randje af wacko, een bobo met een holle echo,
een ego als een dino, in het diepst van zijn gedachten farao,
maar in de feiten een leuterende kleuterende pipo,
heeft de facto slechts een credo:
“Ik ben geen verliezer, wat telt, is het signaal van de kiezer,”
Ergo, wie niet kiezen kan of mag wordt herleid tot een zero, een gringo,
hoort thuis in het getto!
Maar ook jullie, koude, koele, kille minaars van de macht
open asjeblief je armen, open asjeblief je geest,
want voor het zelfde geld waren jullie het geweest,
DIE KIEZER, die kiezer wikt, die kiezer beschikt,
wordt onder informatie bedolven,
men wil dat hij alles pikt, alles slikt, in netten verstrikt,
Die kiezer, hij twijfelt of hij moet meehuilen met de wolven
Maar kiezer, desondanks, open je wijd je armen,
open wijder dan wie ook je geest,
want beeld je maar eens in dat jij het was geweest.
HET SPIJT MIJ, liefste mevrouw, mijn kind, beste man,
Deze schrijver, wat wil je dat hij doet dan.
Hij is ook maar een smaldeel van het geheel.
Hij is van goede wil, doet geen vlieg kwaad,
meent te weten waar hij voor staat,
hij voelt je wanhoop, je woede, je zorg, je onmacht.
Ook hij leert zelf van het leven, soms keihard
maar, toegegeven, meestal eerder zacht,
Hij denkt, hij luister, hij leest,
over wat is, wat kom en is geweest,
en smijt dan wat letters op een scherm,
hoe dapper, hoe ferm,
Hij maakt zich zorgen over hoe de wereld draait.
Hij zegt, hij roept, hij buldert: het is niet eerlijk, het moet anders!
en trekt dan het hoofd in wanneer men het veld maait
Het spijt hem, het spijt mij,
liefste mevrouw, mijn kind, beste man.
We zeggen het niet graag,
Maar misschien is het gewoon niet anders dan:
‘Trek uw plan!’
Maar ook gij, schrijver van mijn voeten,
open je asjeblief je armen, open verdomme je geest
want jij, jij bent er geweest.
Een veld, een woud van open armen,
een rivier, een stroom van open geesten.
Allicht niet iedereen, maar hopelijk de meesten!
